Sorry, the page you were looking for in this blog does not exist.
Sorry, the page you were looking for in this blog does not exist.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Αναρωτιέται κανείς μήπως σ’ αυτό τον τόπο επικρατεί ένα είδος μαζοχισμού ανάμεικτο με ένα είδος σαδισμού, ένα είδος τρέλας που φτάνει τα όρια της παραφροσύνης. Να εξοργίζεσαι και να μην ξέρεις σε ποιο να πρωτοφωνάξεις για να βρεις το δίκιο σου, όχι μόνο για το δικό σου συμφέρον αλλά για το συμφέρον όλων. Ο μισός πληθυσμός να θέτει σε κίνδυνο τον υπόλοιπο μισό πληθυσμό, ο οποίος να τρέμει κυρίως όχι για τον εαυτό του αλλά περισσότερο για την ασφάλεια των αγαπημένων του προσώπων και κυρίως των παιδιών του, τα οποία να μην μπορεί να προστατεύσει. Να αγανακτείς και ταυτόχρονα να σε πιάνει απελπισία, σχεδόν κατάθλιψη για το πώς σκέφτεται και πως συμπεριφέρεται αυτός ο λαός, να ξέρεις ότι πραγματικά δεν φταίει που συμπεριφέρεται έτσι. Να ανησυχείς ότι και να βρεις που να μιλήσεις, ίσως δεν σ’ ακούσουν ή δεν καταλάβουν τι θα τους πεις, ή και αν σε καταλάβουν να έχουν «σοβαρότερα προβλήματα να συζητήσουν στη Βουλή». Αυτό το πρόβλημα μπορεί να περιμένει. Στο κάτω- κάτω θα σκοτωθούν και θα μείνουν ανάπηροι ακόμη μερικές χιλιάδες άνθρωποι. Θα κλείσουν ακόμη μερικές χιλιάδες σπίτια. Θα κλάψουν ακόμη μερικές χιλιάδες μανάδες. Και τι έγινε; Δικοί μας είναι οι άνθρωποι που θα σκοτωθούν; Δικοί μας είναι αυτοί που θα μείνουν ανάπηροι; Δικά μας είναι τα σπίτια που θα κλείσουν; Εμείς θα κλάψουμε;
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, στη χώρα η οποία κατατάσσεται στην πρώτη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο αφορά τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, δεν υπάρχει ένα Υπουργείο, ένας οργανισμός, ένας φορέας, ο οποίος να έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα της οδικής ασφάλειας.
Η μάστιγα του Τροχαίου ατυχήματος είναι ένα μεγάλο, Εθνικό κοινωνικό περίπλοκο πρόβλημα.
Η επίλυσή του δεν αφορά ένα ή δύο Υπουργεία όπως συνηθίστηκε να θεωρείται. Όσο υπάρχει έλλειψη συντονισμού των διάφορων εμπλεκομένων φορέων, τα οποιαδήποτε μέτρα που λαμβάνονται κατά καιρούς δεν θα έχουν ποτέ αποτελεσματικότητα.
Επιβάλλεται να δημιουργηθεί ένας νέος φορέας ο οποίος να αναλάβει τον ρόλο του συντονιστή όσο αφορά την πρόληψη και καταστολή των τροχαίων ατυχημάτων. O φορέας αυτός που με τις παρούσες συνθήκες γενοκτονίας στη χώρα μας επιβάλλεται να είναι Υπουργείο, θα πρέπει να συντονίζει το Υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, Μεταφορών και Επικοινωνιών, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εθνικής Οικονομίας, Τουριστικής Ανάπτυξης, Πολιτισμού, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, Ανάπτυξης, τις Νομαρχίες, τις Περιφέρειες, τις Τεχνικές και άλλες Υπηρεσίες των Δήμων κ. τ.λ. Θα πρέπει να έχει την γενική εποπτεία της σήμανσης και σηματοδότησης των δρόμων ολόκληρης της επικράτειας. Να ασκεί αυτεπάγγελτα ελεγκτική αρμοδιότητα όπως και να μπορεί να επιβάλλει αυτεπάγγελτα ποινές στους διάφορους εμπλεκόμενους φορείς και να έχει την τελική ευθύνη όσο αφορά τα μέτρα ασφάλειας που θα ‘πρεπε να έχουν τηρηθεί. Θα πρέπει να ενημερώνεται για τα προγράμματα διάφορων ερευνητικών κέντρων, τα διάφορα πορίσματα από διάφορους οργανισμούς, μελέτες συγκοινωνιολόγων, να ασχολείται με εκπαιδευτικά προγράμματα, σεμινάρια κ. τ. λ. Να συνεργάζεται επίσης με ιδιωτικούς και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς τόσο για την πρόληψη όσο και για την καταστολή των τροχαίων ατυχημάτων...
ΕΠΙΣΗΣ:
Επειδή το Ελληνικό Κράτος έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε με την σήμανση ούτε με την σηματοδότηση των δρόμων του, επιβάλλεται να ζητήσει τη βοήθεια χωρών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν μειωμένο αριθμό τροχαίων ατυχημάτων, να μας οργανώσουν, να μας εκπαιδεύσουν σε θέματα σήμανσης και σηματοδότησης, αλλά και να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε την αξιολύπητου βαθμού συνείδηση οδικής ασφάλειας που διακατέχει όλους μας. Κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Είναι κρίμα κι άδικο να χάνονται ανθρώπινες ψυχές λόγω αμάθειας και ανοργανωσιάς.